Die Kongo, 1961: ʼn Man word koelbloedig vermoor en sy geliefde word vir dood agtergelaat.
Drie en vyftig jaar later kry Caz Colijn ʼn oproep wat haar kluisenaarsbestaan uit mekaar ruk.
In België waar sy haar en haar dogter se herkoms probeer naspoor, word dit duidelik dat dié land se koloniale verlede net so ʼn groot impak op haar lewe gehad het soos die apartheidsjare in Suid-Afrika.
Die oproep wat professor Luc DeReu ontvang, is minder traumaties. Ook hy word egter uit sy wentelbaan geruk toe die vrou wat hy kwalik neem oor sy pa se voortydige dood, weer sy jandooilewe betree.
Intussen moet Erevu en sy kleinseun die nkísi wat hulle meer as vyf dekades gelede ontneem is, opspoor om hulle heilige taak uit te voer.
Wanneer hierdie groepie mense se paaie kruis, stuur dit nogmaals op moord af.
Wat ek gedink het van die boek:
Ek het op n vorige keer gese ek het Murasie gelees en was mal oor die storie. ‘n Klient van my was vreeslike geintereseer in my resensie maar wou weet oor Chanette se ander boeke. Chanette het toe(kop in een mus met my liewe vrou) voorgestel ek lees die tweeluik Offerlam en Offerhande.
Ek begin by die begin en lees Offerlam.
Die is nie Murasie nie. Dis ook nie ‘n tipiese moordverhaal nie. Dis ook nie ‘n riller nie. Die is ‘n heel ander storie as wat ek die tipiese al van gelees het.
Ek kry vir Caz verskriklik jammer, want when it rains, it pours. Shame. En sussie is ‘n regte tert. Ek sal nie huiwer om met ‘n bus op haar te staan en luier nie.
Nee nie regtig nie mense. Maar mens voel so op ‘n punt. Dieselfde met die polisie man. Ja, dit daar gelaat, voor ek ‘n boek van ‘n resensie skryf.
In my opinie, die boek is ‘n vier ster. Nie so briljant soos Murasie nie, maar ‘n bitter goeie lees. Beslis die moeite werd.
